Na 33 jaar trek ik voor de laatste keer de voordeur achter mij dicht.
Achter deze deur heb ik onnoemelijk veel herinneringen opgebouwd. Mooie herinneringen zoals de geboorte van mijn dochters, de eerste stapjes, de eerste woordjes, de hectische maar fijne schooltijd, de puberteit, het uitvliegen en toch weer tijdelijk terugkeren. De alledaagse herinneringen, zoals de mussen die een zandbad nemen in de achtertuin. Maar ook minder fijne herinneringen zoals het overlijden van mijn beide ouders en mijn scheiding.
Met enige weemoed denk ik er aan terug hoe snel deze jaren voorbij zijn gevlogen en hoe fijn het hier is geweest.
Maar nu is het tijd voor de volgende stap en is onze boot ons huis. We zijn dan wel huisloos, maar gelukkig niet thuisloos.
Dus op naar nieuwe avonturen en het maken van nieuwe herinneringen!
En de oude herinneringen neem ik gewoon mee. Deze zitten tenslotte niet opgesloten in het huis maar in mijn hart!
