Making memories
Het is rustig op het front. Dat betekent niet dat er niets gebeurt. Na de verhuizing vallen we in een soort van gat, maar dat vult zich snel.
Er moet gewend worden aan een nieuw leef ritme, want de afstand woon-werk is een stuk groter. Daarnaast hoeft er door Richard niet meer elke dag gewerkt te worden: die regelmaat is er al uit. Qua werk beschreven we immers al dat het afscheid langzaamaan vorm krijgt. Werk is echter niet het ‘grootste’ afscheid. Dat zijn je kinderen, familie en vrienden.
Afgelopen periode en zeker ook de tijd die nog komt, zijn we vooral druk met het maken van herinneringen. Een weekje Limburg met Daphne en Bas en Richard gaat een weekje met zijn kinderen naar Denemarken. Dit zijn de momenten van verhalen, herinneringen en vragen en toch echt ook wel tranen. Vragen die gaan over het leven op een zeilboot waar wij ook nog niet alle antwoorden op hebben, maar ook hele confronterende vragen.
Daarnaast hebben we bedacht dat een fotoschoot met zijn allen, in de duinen van Soest, een leuke activiteit is. Op de een of ander manier houdt niemand hiervan, maar het is ontzettend gezellig en de resultaten super. Er zijn voor de komende jaren in elk geval weer voldoende familie foto’s en wij kunnen op Moana Nui een mooie collage ophangen van alle kinderen en kleinkinderen.
Keep in touch
Daarnaast is er zeker ook aandacht voor het ‘leuke’ aspect. We hebben afgelopen periode voor alle kinderen een ‘travelbag with memories’ gemaakt. Een houten koffertje met onder andere een harde schijf met alle foto’s en filmpjes die we hebben van onze kinderen, een persoonlijke brief waarin je toch nog even benadrukt hoeveel je van ze houdt, wat kleinigheidjes aan kadootjes en een stapel envelopjes.
Envelopjes met een presentje in de vorm van geld of een kado bon. Envelopjes voor de eerste verjaardag en de eerste kerst zonder ons. Een envelop voor het eerste ijsje van de volgende zomer, een envelop voor als je je een keer niet zo lekker voelt, of als je me mist. En overal een kaartje bij. Daarnaast zit er voor elk kind één ticket in naar Moana Nui.
Komende vier jaar gaan we de koffertjes nog verder vullen met ouderwetse ansichtkaarten en opstuur-kadootjes met een lief berichtje.
Het is natuurlijk ontzettend leuk om te maken, maar dat vinden andere mensen ook, en die maken dan iets vergelijkbaars voor ons.
Zo kreijen we van de kinderen van Richard een hele mooie doos ‘consumptieartikelen/etenswaren’, ingepakt en met een hint. De hinten maken het niet altijd makkelijker want wat moeten we nu met ‘Sparen of beleggen?’, ‘als de overtocht tegenvalt’ , en ‘als er geen touw aan vast te knopen valt’. Een jaar lang elke week een Hollandse versnapering: origineel hoor. Dit past mooi bij onze koffiemolen met vele internationale soorten koffie om te malen, die we dan weer kunnen gebruiken in onze dubbelwandige RVS French Press.
Daarnaast komt er een vriendin met 13 enveloppen, waarvan ik alleen weet dat de inhoud grotendeels vervaardigd is met de 3-D printer. Ook hier zijn een aantal hints of redenen om de kadootjes onderweg open te maken. Als afscheidsgroet komt er met Richard zijn afscheid een mooie fles met speciaal ontworpen etiket. Elke collega heeft hier een mooie wens in gedaan voor de komende vier jaar. Hierbij wordt ons vooral veel plezier, geluk, en het advies ‘de boot drijvend te houden’ gegeven.
Verder zijn de fotomomentjes, herinneringen-boekjes, familie-uitjes maar ook reisdagboekjes talrijk dus we gaan ons zeker niet vervelen!
