Ultieme relaxtest in Brest
Ruim een maand onderweg en we weten al niet meer welke dag het is. Soms best lastig maar ook wel lekker. Ook de tijd is een dingetje. Intussen hebben we een aantal klokken aan boord: één klok met de ’thuistijd’. Deze klok is namelijk alleen te verstellen door hem van de muur te schroeven. Daarnaast een klokje met UTC-tijd want dit is toch wel handig bij het berekenen van vertrektijden in relatie tot de getijden. Op de radio staan dag en datum in de display, zodat wij nog enigszins weten welke dag en datum het is. Tot slot de originele Contest klok: deze geeft de lokale tijd aan.
Alle begin is moeilijk
We hebben al een paar leuke onthaast momentjes gehad terwijl we er vanuit kunnen gaan dat er nog veel meer komen.
De eerste was 2,2 knopen wind naar Duinkerken. Lekker hobbelen, erg zenn en dus voldoende mogelijkheden en tijd om te koken en te eten.
Bij Duinkerken aangekomen springen de haven lichten op rood en komen er heel rustig twee vrachtschepen de havenmonding uit. Vervolgens vind ik de persoon die de knoppen van de havenlichten bedient niet erg vlug. Voordeel is dat de Aegir ook ligt te draaien voor de havenmond en dat we even kunnen bijkletsen.
Douchen in de haven is volgens Richard gratis dus ik pak de grote (eigenlijk rolstoel) douche. Het is laat in de avond dus ik ga er maar even vanuit dat er geen andere mensen meer komen douchen. Sta ik klaar om te douchen….geen water. Aankleden, verhuizen naar de gewone douche, uitkleden, weer geen water. Aankleden terug naar de boot en poedelen in de natte cel. Blijkt de volgende dag dat we toch een kaartje nodig hebben…
De volgende ochtend: nog even snel boodschappen doen. De dame achter de kassa houdt echter geen rekening met hoog water en stroom mee….dat wordt dus doorfietsen. Al weten we dan nog niet dat vlak voor de haven uitgang, met gehesen zeilen, de lichten wéér op rood zullen gaan en we wéér mogen wachten voor een vrachtschip.
Dan de WiFi….dat valt me tot op heden nog mee. Tot we op Guernsey zijn en ondanks de vriendelijke sms van de provider dat ‘de datakosten binnen de bundel’ zitten, dit toch niet zo blijkt te zijn. De kosten zijn dan 4 euro per MB dus omgerekend 4000 euro per GB (!!!) . Na een totale opwaardering van 40 euro volgde een een huilbui. ‘Omdat ik nu helemaal mijn kinderen niet meer kan appen en niet weet wat er in de wereld gebeurt’. Overigens is dit door Hollands Nieuwe rechtgetrokken: foutje van hun kant. Toen ben ik maar op Richard zijn abonnement gaan surfen, want dat abonnement heeft het verbruik op de Kanaaleilanden wel in de bundel. Overigens voelt het ook wel lekker om soms gewoon om je heen te gaan zitten kijken in plaats van elk vrij moment je telefoon te pakken.
Op Guernsey doen we serieuze pogingen gedaan om de vier accu’s te vervangen. Ze zijn hier goedkoper dan elders. In de winkel is het personeel erg vriendelijk maar niet zo snel als wij hopen. We willen immers ook weer door naar een volgende bestemming. Uiteindelijk kunnen ze wel besteld worden maar dat duurt ons toch te lang. Op laten sturen vanuit Nederland is nu nog een beetje overdreven dus we besluiten te wachten met vervangen tot de volgende haven.
Brest
We hebben in eerste instantie als doel om tot Boulogne redelijk door te kachelen omdat we dit gebied al eens hebben bezocht. In Dieppe willen echter toch we even op de rem . Vanuit daar kunnen we dan op gepaste snelheid richting het zuiden om op tijd de golf van Biskaje over te steken.
En dan komen we in Brest. Eigenlijk is het beste weergat voor vertrek naar Spanje de dag nadat we hier aankomen, maar dat is erg snel en we wilden de stad nog even bekijken. Hadden we het maar geweten…
Intussen bevinden we ons in de eerste gedwongen onthaastingsfase: we liggen al 13 dagen verwaaid in Brest. Tot op heden lijkt een vertrek naar het zuiden heel voorzichtig dichterbij te komen. Het gaat echter geen ideale tocht worden. Het is gewoon al te laat in het seizoen.
Het verwaaid liggen heeft overigens wel voordelen: er zijn allerlei klusjes gedaan. We hebben een broodbakmachine gekocht en deze een paar keer getest. We hebben vier nieuwe accu’s, de nieuwe landvasten zijn gebruiksklaar gemaakt met beschermhoezen en landvastrubbers. Er zijn vriendschappen gesloten met mede vertrekkers te weten de Eternity, de Doris, de Javelin, de Chronos maar ook met een Noorse vertrekkersboot De Kaizen.
Verder gaat de wekker wel maar luisteren we er niet naar. Als gevolg daarvan zijn alle etenstijden opgeschoven. Er wordt nu zeer regelmatig met collega vertrekkers overlegd over de te volgen route en het ideale moment van vertrek. Omdat we daar eigenlijk altijd al vrij snel uit zijn, socializen we nog lekker een tijdje door. Nu hebben we overigens wel eens tijd om regelmatig een stuk te wandelen of te fietsen.
Onthaasten? Ik denk nog niet dat we zover zijn maar Brest doet een goede duit in het zakje.
