Het is vandaag precies een jaar geleden dat wij de haven uitvoeren, uitgezwaaid door familie en vrienden. Dit jaar is voorbij gevlogen!
Even wat getallen op een rij:
- 365 dagen, 52 weken waarin we 2 continenten en 7 verschillende landen bezochten, waarvan de langste tijd in Spanje.
- We bezochten maar liefst 14 eilanden en in El Pinar op El Hierro waren we het verst van Nederland.
- We voeren 3364 NM (6.230 kilometer) waarin we in totaal 17 nachten door hebben gevaren.
- We stonden één week op de kant voor onderhoud.
- We lagen in 36 havens waarvan het langst in Las Palmas en we ankerden het langst in Porto Santo.
- De reis kostte ons tot op heden bijna 1 mobiele telefoon en 3 brillen waarvan we er 2 gelukkig weer vonden.
- Verder hebben bijna alle shirts van Richard ergens een gaatje en slijten de billen van je korte broeken supersnel.
- Er zijn ook al 2 Nederlandse vlaggen verwaaid: de nieuwe, de derde wordt vandaag gehesen. Het inkorten houdt een kéér op.
- Totaal hebben we 258 steps in Polarsteps gezet en 83 berichten op Instagram/Facebook geplaatst. Leuk om je verhaal te vertellen, zeker als je er anderen mee kunt inspireren om hun dromen waar te maken.
- Onze website bevat steeds meer informatie over de bestemmingen maar ook recepten en bootklussen. Hij wordt dan ook steeds beter gevonden en dat is leuk om te zien.
- Op onze reis hebben we al 132 geocaches op soms bijzondere plekken gevonden. Je komt op deze manier op leuke plekjes en het geeft je vaak een reden om toch even te gaan wandelen.
Het is wel leuk om dit allemaal op een rijtje te zien, maar dat geeft geen antwoord op de vraag hoe het bevalt en of het is wat ik ervan verwachtte.
Voor mij geldt dat ik veel plezier haal uit het ontdekken van nieuwe plekken en (vooraf) opzoeken van achtergrondinformatie. Recepten uitproberen, soms van lokale gerechten en lekkere dingetjes te eten maken. Voor Polarsteps maak ìk meestal de verhalen, Richard is meer van de socialmedia. Beiden zorgen we regelmatig voor nieuwe inhoud voor de website. Verder veel lezen, af en toe borduren, Spaans leren via apps en soms alleen op pad.
‘Het Zeilen’ is een blog apart wat mìj betreft. Richard is de zeiler, ik weet in theorie hoe alles werkt en kan mij tijdens wachten prima redden. Ik geniet er van, vooral als we ‘lekker gáán’, ben zelden bang en/of ècht zeeziek en doe verder met plezier wat er gedaan moet worden.
In het reizen zelf verwondert het me dat wanneer je te snel wilt gaan, het eerder stress opwekt dan ontspanning Je moet dan je plan aanpassen. We willen nog te veel zien maar soms ook even lekker niet. Het gevoel dat we achter de vertrekkers 2022 aan hobbelden ben ik gelukkig kwijt. We hebben helaas zelfs al afscheid moeten nemen van bevriende boten.
Richard en ik op een boot? Gaat best goed. Ik irriteer me als vrouw vaker aan dingen dan andersom denk ik. Je relatie wordt in elk geval wel intenser: je leert elkaar heel goed kennen en elkaar soms lekker láten doet ook wonderen.
Missen? (Klein)kinderen, familie, vrienden èn oud collega’s vanzelfsprekend. Al heeft iedereen zijn eigen leven en gaat dat gewoon door. Het contact moet bij de meesten toch vooral van ons komen en dat vind ik soms lastig. Vooral ook omdat het, ondanks dat het echt niet zo is, het idee geeft alsof je alleen maar op vakantie bent. Béétje genant gevoel soms: ook naar mijn kinderen toe.
Wat verwachtte ik? Ik verwachtte me meer te vervelen maar verder ging ik er eigenlijk vrij open in. Ik had geen idee! Het wonen op de boot wende snel. Verder kost álles meer tijd, zowel klussen, de was doen of boodschappen halen. Maar we hebben de tijd, dus dat komt wel goed. Het gevoel van vrijheid is zalig!
We gaan door met jaar 2 ❤️!
