Wij kenden ze in elk geval niet…. Ons schip was rijkelijk voorzien van deze harige, intussen bruin gekleurde vrienden. 

Bij het maken van oceaanoversteken maak je gebruik van passaatwinden. Deze waaien recht van achteren waardoor je zeilen wijd naar buiten staan en dus geruime tijd tegen je verstaging schuren. Voor de niet-zeilers: je verstaging bestaat uit gedraaide staaldraden die van boven in je mast naar het dek lopen en je mast rechtop houden. 

Door het schuren van het zeil langs deze stagen kunnen beschadigingen ontstaan en om dit te voorkomen kun je deze schurftplattingen (of baggywrinkles in het Engels) gebruiken. Voor wie geen idee heeft: denk aan Samson van Samson en Gert…

Ze zijn nergens te koop, of zijn onbetaalbaar dus je zult ze zelf moeten maken. Ze bestaan uit stukken oude lijn die zijn vol geknoopt met lijntjes van 15 cm. Je schijnt er na ongeveer 500 knopen één af te hebben. Gelukkig hadden de vorige eigenaren ze al gemaakt.

Ik schat dat we er een stuk of 24 hebben…. Eerst loshalen, wat door het in de knoop raken van de losse draden best een klus is. Vervolgens allemaal wassen omdat ze vol zitten met Saharazand. Nu liggen ze opgeslagen in een bakskist en kunnen er weer op tegen de tijd dat we ze nodig hebben. Schoon en ruikend naar wasverzachter!