Viva España!
Het duurt even maar vanuit Brest bereiken we uiteindelijk toch Spanje. Geen orka’s maar ze zijn er nog wel, veel minder wind dan gewenst maar wel een hele fijne eerste en leerzame overtocht van drie dagen. De bedoeling is om hier een paar rías te bezoeken. Vooral de eerste twee rías: Ria de Muros e Noia en Ria de Arosa schijnen niet zo toeristisch te zijn. Dat gaan we dan maar eens bekijken. Tot slot worden we in dit gebied ook bezocht door Daphne en Bas. Ze gaan voor het eerst de zee op!

Wat zijn leuke dingen om te weten over Spanje? De naam Spanje stamt af van ‘Hispanje’, land van de konijnen. Er zijn vier talen en het Spaans (Castiliaans) is de vierde wereldtaal. Er ligt aan de Costa de la Luz het grootste natuurpark van Europa en de totale kust heeft een lengte van 4964 km! Spanje is het enige land in Europa waar bananen groeien en waar apen in het wild voorkomen. Tot slot luiden ze hier het nieuwe jaar in door het eten van een druif. Welkom in Spanje!

Haven A Coruña 
Marina a Coruña is een haven met goede wifi. Het is zeker niet de goedkoopste haven maar na een oversteek geniet je extra van de heerlijke regendouches. Boven bij de duikshop worden we goed geholpen bij onze zoektocht naar een lasser voor het afgebroken onderdeel van de giek. Ook staat er 3 dagen een grote bak appels op het havenkantoor om vrij uit te pakken, net als een mand bananen.

Stad A Coruña 
De haven uitlopend kun je links en rechts af. We gaan voor dit verhaaltje eerst links.
Je loopt hier over de boulevard Maritimo Alcalde Francisco Vasquez met zijn voor A Coruña kenmerkende lantaarnpalen. Je komt dan langs de vissershaven en de binnenhaven en loopt zo de stad in. Castel San Antonio zie je overigens zo liggen vanuit de haven, maar bezoeken we niet.

In de stad heb je het plein Plaza de Maria Pita. In 1598 gaf Maria Pita het voorbeeld aan andere vrouwen om de stad te verdedigen tegen de Engelsen. Ze slaagden hierin  en ze werd een volksheld.
Op dit plein maar ook overal elders in de stad zie je tegen de huizen vanaf de eerste verdieping zogenaamde ‘galerias’. Het lijken witte uitbouwen aan alle huizen. Ze dienen echter om de kou buiten te houden in de winter. Het geeft wel een apart beeld. en is kenmerkend voor A Coruña. Verder zijn er veel restaurantjes en leuke winkeltjes te vinden.

Wij vinden de stad in vergelijking met Brest levendig en genieten. Toch pakken we dan de volgende dag de fiets en gaan vanuit de haven rechtsaf: bergje op.
Lekker fietsen langs de baai (Enseada dos Pelmios) naar Enseada De San Amaro. Hier ligt een cache bij het bronzen beeld van de Sirena van Adormideras. 

We fietsen door en komen dan bij Parque Escultórico da la Torre de Hércules waar de Menhires staan. Het zijn 10 rechtopstaande stenen, gemaakt door Manolo Paz die je zouden moeten stemmen tot nadenken over familie. Paz probeerde het gevoel op te roepen van ouders die bij hun kinderen staan.
Kijken we richting de haven zien we behalve de bijzondere verkeerstoren ook het cementerio Musulmán. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) was het een moslim begraafplaats voor strijders van Noord-Afrikaanse afkomst. Tegenwoordig zijn de muren versierd met teksten die verwijzen naar de stad, in het Latijn, Grieks, Arabisch, Gaelic en Oud-Castiliaans.  Daarom noemen we het nu House of Words.

We fietsen verder langs een beeld van Hercules. Hij is bekend uit de Griekse mythologie omdat hij twaalf moeilijke werken moest uitvoeren. Hercules is de naamgever van ons doel: de Torre de Hercules. 
Voordat we daar echter zijn, komen we nog de casa sauna tegen. Je kunt er schuilen maar vooral genieten van het overweldigende uitzicht op de baai en Atlantische oceaan. Geweldig om te zien hoe het water op de rotsen beukt. 
Ook zie je de Caracola. Dit is een roestige hoorn waarvan zelfs het begeleidende bord zegt dat de omgeving het tot zijn recht laat komen maar anders….

Na twee buien fietsen we eindelijk door naar de Torre de Hercules! Aangekomen krijgen we nog een flinke bui en blijken er geen kaarten meer te koop voor die dag. Zeer jammer maar toch het verhaal…
Het is de enige nog intacte Romeinse vuurtoren ter wereld en deze staat dan ook op de Unesco erfgoed lijst. De toren werd al gebouwd in de 2de eeuw na Christus op het meest NW puntje van de stad. Hij staat eigenlijk op een schiereiland. De toren is 55 meter hoog en wordt nog steeds gebruikt.

Uiteindelijk is het een heel erg natte maar mooie 9 km lange fietstocht door de natuur van A Coruña. Het is echt de moeite waard. 

Baai Muros
Wij liggen bij Praia de Bornalle  dus vrij ver naar het noorden. Een hele rustige en schone baai en in 25 minuutjes vaar je met de rubberboot tussen de mosselbanken door naar Muros. Pluspunt: heel veel dolfijnen in deze baai! 

Stad Muros
Het Middeleeuwse Muros ligt aan de voet van de Monte Louro in west Galicië. Een wandeling door het dorp neemt je mee op een reis door de tijd. Het dorp is absoluut niet toeristisch. Er zijn tussen de huizen steile trappen omhoog waardoor je leuke doorkijkjes hebt. 
De Mercado de Abastos is een overdekte voedselmarkt, midden in het dorp.  Er zijn kraampjes met verse vis en zeevruchten, vleesproducten, fruit en groenten.

Ook wandelen we langs de Santuario de la Virgen del Camino. Dit is een kerkje waar pelgrims, zeelieden en verontruste mensen met hun offergaven naar toe gingen om de remedie voor hun kwalen te vragen. Je vindt er het beeld van de Maagd, die volgens de traditie over zee kwam en werd gevonden op het naburige strand. Hier is ook een reproductie te zien van een oorlogsfregat uit 1767, dat daar mogelijk als een wijding offer is geplaatst aan de Virgen del Carmen die destijds in dit heiligdom werd vereerd. 

Wat ons tijdens onze wandeling opvalt is de Hórreo die naast het kerkplein staat. Verder tijdens onze wandeling komen we er nog veel meer tegen. 
De boeren slaan er van oudsher hun graan, maïs, uien, knoflook pompoenen en andere groenten op. De hórreos staat op houten of stenen palen met bovenop een platte steen om de etenswaren te beschermen tegen bodemvochtigheid, ratten en andere knaagdieren. 

Muros is een leuk stadje en heeft een leuke haven. Qua horeca is er niet heel veel, maar wij eten twee keer bij Bar el Muelle  aan de haven, naast het stadhuis en dat is absoluut niet duur en erg goed.

Baai Boiro
De baai is best druk met lokale vissers die tussen de mossel eilanden door manoeuvreren en hun boeien neerleggen tussen of langs de boten. Toch hebben we er geen last van. Lekker zwemwater, veel dolfijnen te zien en een mooi strandje. Onder de brug door kom je op een soort van tussenmeertje dat overgaat in de Río Coroño. Je kunt de rivier verder niet heel ver op met je rubberbootje, maar het is een romantisch plekje. We hebben zicht op een aanlegplek behorend bij landgoed Pazo de Goiáns. Men noemt het ook wel Torre de Foiáns. Het werd gebouwd door de familie Gayoso midden 16de eeuw en staat bovenop een eerder verwoestte verdedigingstoren. Momenteel is het in handen van de gemeente, maar het schijnt als landgoed het bezoeken waard te zijn.

Eiland Illa de Rúa
Illa de Rúa is het vuurtoreneiland  aan het begin van de baai. Een ruig eiland, met zeker aan de oostkant een mooie plek om met je dinghy naar ‘binnen’ te varen. Op het eiland staat alleen de (nog werkende) vuurtoren met het huisje, een cache (of niet…) en verder hele mooie uitzichten. 

Baai Villagarcia
Je ligt vlak bij de haveningang en hebt direct zicht op de boulevard. Ankeren ging hier heel goed. Het is niet perse een pittoreske plek maar wel centraal gelegen. 

In de baai zien we bij laagwater trouwens veel mannen en vrouwen in het water kokkels rapen. Het zeewier en de waterplanten halen ze dan weg omdat dit de kokkels verstikt. Vervolgens maken ze ergens anders op het strand een hoop van al die zeewier, maar daar zullen dan wel geen kokkels zitten 😉 

Haven Villagarcia de Arousa
Er is geen wifi in de haven en de douches krijgen een 6-je. Het ziet er wel netjes uit maar het straaltje is magertjes qua omvang en temperatuur. Als je dan even staat te genieten gaat de lamp uit. Dit wordt overigens wel goedgemaakt door de hele aardige Nederlands sprekende havenmeester.

Stad Villagarcia de Arousa
Wij moeten nog wat wennen aan de steden hier qua bouw en sfeer. Dit is echter wel een stad die van alles heeft aan winkels. Echt goed gesorteerde winkels met spullen voor boten zijn wel schaars als je de stores in Frankrijk gewend bent, maar misschien hebben wij ze gewoon nog niet gevonden. Er is een mooie brede boulevard waarlangs we in de avond helemaal naar de andere haven, die van Carril, zijn gelopen. Het stadje is verbonden aan Vilagarcia de Arousa en staat bekend om zijn tweekleppigen (mosselen, kokkels). Door het gebrek aan toerisme is het een charmant vissersdorp gebleven.

Maar wie zouden wij zijn als we niet op zoek gingen naar natuur dus met de buddyboten en dinghy’s vertrekken we naar Illa de Cortegada. Het eiland is bij laag water (springtij) met droge voeten te bezoeken. Hier is overigens officieel dezelfde vergunning voor nodig als voor de Cies eilanden….
Illa de Cortegada is ooit geschonken aan koning Alfonso XIII van Spanje. Hij kwam er echter maar éénmaal en in 1978 werd het door zijn zoon weer verkocht. De regering heeft het van hem teruggekocht en toegevoegd aan het Nationaal Park Atlantische Eilanden van Galicië.

Er woonden nog mensen tot het einde van de 19e eeuw en er stonden onder andere een klooster, een ziekenhuis en een leprozenhuis. Ook van andere gebouwen zijn nog resten te vinden. 
Het eiland is naderhand getransformeerd door de mens. Er werden voedingsstoffen aangevoerd en die zorgden voor een vruchtbare bovengrond.
Een rondje eiland lopen is ruim 3 km, en absoluut de moeite waard voor een heerlijk gevoel van bos, de talloze mooie doorkijkjes en geweldige uitzichten. 

Haven Moaña
Douches zijn netjes maar de wifi is minder. Er is wel een heel erg behulpzame havenmeester aanwezig die ons helpt als het restaurant boven (weer) dicht is. Hij helpt ons aan een goed restaurantje en belt om onze komst aan te kondigen. Eerlijk zeggen: we aten heerlijk bij Anni. Je kunt overigens ook ankeren in hetzelfde kommetje als waar de haven ligt.

Stad Vigo
De stad zelf zijn we doorgewandeld en er zijn kleine supermarktjes en heel veel groente en fruit winkeltjes. Ook zijn er restaurantjes te vinden en cafeetjes. Toch kiezen we uiteindelijk om de veerpont naar Vigo te pakken. Nog geen 3 euro per persoon en je bevindt je in een soort metropool in vergelijking met de stadjes van afgelopen weken. 

Eerst wandelen we naar het Castro de Vigo een kasteel uit 1665. Het heeft een belangrijke rol gespeeld in de Battle of Vigo Bay samen met het fort van San Sebastián. Deze twee bouwwerken hebben volgens de stads documenten niet kunnen voorkomen dat de vijand de stad binnenkwam en men ergens anders langs de kust landde. 
Het verbeteren van de verdediging lukte niet en Vigo viel twee keer in Engels/Nederlandse handen. Sinds 1809 is het weer Spaans bezit en tegenwoordig wordt het geroemd om zijn tuinen en park eromheen en wordt er veel gewandeld.

Vigo zelf is een levendige stad waar je talloze terrasjes hebt, heerlijk kunt winkelen, en ook het oude gedeelte is absoluut de moeite waard.  

Cies eilanden: ‘Een beetje tropen in Noord Spanje’

Baai
Je ankert meer aan het strand dan in een baai. Wij liggen aan de Praia de Rodas. Er komt wel een veerboot een aantal keren per dag, maar daar hadden wij geen last van. Je kunt er rekening mee houden bij het uitkiezen van je ankerplek. 

De Cies Eilanden vormen met de eilanden Cortegada, Sálvora en het eiland Ons het Nationaal Park van de Atlantische Eilanden van Galicië. De eilandengroep zelf bestaan uit  Dan Martiño,  Illa do Faro en Illa de Monteagudo.
Maar liefst 86% van het de eilanden is beschermd natuurgebied, en buiten de 3 beheerders woont er niemand. Naast een vergunning om hier te mogen varen, heb je ook een ankervergunning nodig. Via deze link kom je het formulier voor de navigatievergunning downloaden en vervolgens de ankervergunning aanvragen. Dit is kosteloos en kan vrij snel. 
Overigens: vroeger waren deze eilanden een toevluchtsoord voor piraten…. 

Illa de Monteagudo
De volgende ochtend, net na zonsopkomst en vóór de veerboot-bezoekers, lopen we naar het andere deel van dit eiland. De twee eilanden worden eigenlijk verbonden door een looppad/dijk van ongeveer 3 meter breed en het strand, Praia de Rodas. Daartussen bevindt zich een overloopbekken voor zeewater vanuit het noordoosten. Hier mag niet gezwommen worden want het zit vol met vele verschillende soorten vissen. Dit deel van de eilanden is, zeker aan de anker-kant, meer bebost en zeer rijkelijk begroeid met eucalyptus bomen. Wat is het bijzonder om er zoveel bij elkaar te zien, met hun bijzondere stammen.  

We zijn er geweest: het mooiste strand van Galicië!
Door The Guardian is Plaia de Rodas uitgeroepen tot mooiste strand van de wereld! ‘De parelwitte stranden en het het turquoise water wekken de illusie van de tropen’.  

Haven Baiona
Een grote haven waarvan we het uitzicht wel mooi vinden. Je ligt recht onder het fort, kijkt aan de andere kant de baai in en hebt verder uitzicht op de tegen de helling gebouwde stad. 

Stad Baiona
De stad heeft een wat rijkere uitstraling, ziet er netjes uit en heeft weer leuke steegjes met restaurantjes. We kozen de volgende dag echter weer voor een rondje fort. 

Het fort is ommuurd en een wandeling van 3 kilometer eromheen geeft je mooie zichten op de baai. Momenteel is het fort in eigendom van de Yachtclub en het toerisme. 
De bouw begon in de 11de eeuw en de bedoeling was ooit om de hele bevolking van Baiona binnen de muren te vestigen. Dat gebeurde nooit. Het fort werd bewaakt vanuit drie torens. Bij de ingang is dit een klokkentoren die ook als alarm zou kunnen dienen.
In het oosten staat de Torre de Tenanza. Deze toren diende ter verdediging van de haven door het afvuren van kanonnen.
Gaan we dan nog een stukje verder naar het oosten staat daar nog de Torre del Príncipe. Dit is waarschijnlijk de oudste toren die ook diende als baken voor schepen. De toren heeft drie wapenschilden en dankt zijn naam aan een gevangene uit 1137: de Portugese prins Afonso Enriques.

Note: wij informeren je graag op basis van persoonlijke ervaringen. Er is veel informatie te vinden op bijvoorbeeld Navily (havens en ankerplekken, door zeilers), Noforeignland (veel nuttige land-spots, door zeilers) en Noonsite (wereldwijde informatie over formaliteiten per land, haven- en veiligheidsrichtlijnen).Tot slot kun je op onze Polarsteps veel terug lezen over onze persoonlijke ervaringen.